گفتوگو با دکتر نادران - اجرای سختگیرانه قانون منجر به فرهنگسازی درست راندن میشود |
1394-03-06 |
دکتر علی نادران معاون پژوهشی مرکز تحقیقات ایمنی کاربردی حمل و نقل جادهای دانشگاه علم و صنعت و عضو کارگروه «مدلهای پیشبینی و ارزیابی شاخصهای ایمنی» چهارمین کنفرانس بینالمللی حوادث رانندگی و جادهای است. با وی گفتوگوی انجام دادهایم در ادامه میخوانید...
وقتی ما کنفرانسی را برگزار میکنیم دو گونه نگاه مطرح میشود. اول بحث اطلاعرسانی عمومی به جامعه و عموم مردم است به گونهای که همه از آگاهی لازم برخوردار باشند و بدانند بحث حوادث، بحثی مهم به حساب میآید که به لحاظ علمی و سیاستگذاری مورد توجه قرار گرفته است. نگاه بعد نگاه تخصصی است که در جامعه حرفهای و فعالان به وجود میآید. این نگاه به موضوع راهبردها و راهکارهایی میپردازد که عملیاتی خواهد بود. این راهکارها به متخصصان این اجازه را میدهد که به صورت کاربردیتر از دانش خود در ارائه راهحل برای برطرف کردن مشکلات استفاده کنند. از آنجا که در بحث ایمنی، آییننامهها، ضوابط و دستورالعملهای مدونی وجود ندارد، اینگونه کنفرانسها میتواند کمکرسان باشد. بدون شک زمانی که تجارب مفید منتقل شود، میتوانیم به صدور بیانیه نزدیکتر شویم.
خوشبختانه زمانی که اینگونه کنفرانسها برگزار میشود، بخشی از بدنه کارشناسی نهادهای دولتی و تصمیمگیران در این کنفرانس حضور خواهند داشت. خواسته یا ناخواسته بخشی از افرادی که تصمیمساز هستند، به صورت ارائه مقاله یا کسب تجربه در این کنفرانس شرکت میکنند.آن بخش از ارگانها که در امر تصمیمگیری بسیار مؤثر هستند نیز در بخش پایانی این کنفرانس از بیانیهایاستفاده میکنند که ارائه میشود. خوشبختانه در این کنفرانس نیز مقرر شده است که کمیتهای با عنوان کمیته پیگیری تشکیل شود که به نحوی اجرای بیانیه این کنفرانس را ضمانت کند. طوری که این کمیته، پیگیر ابلاغ نتایج و اطلاعرسانی به نهادهای دولتی خواهد بود. با کمک این کمیته از نهادهای مختلف مسؤولیتخواهی صورت میپذیرد. همین مسئله میتواند این کنفرانس را از دیگر کنفرانسها متمایز کند.ضمن اینکه وقتی تعداد کنفرانسهای علمی زیاد شود، خواسته یا ناخواسته جذب نگاه مدیران دولتی صورت میگیرد.
ما قصد داریم نگاهی متفاوت به مسئله ایمنی داشته باشیم. متاسفانه نگاهی که امروزه به ایمنی راه وجود دارد این است که صبر میکنیم یک تصادف اتفاق بیفتد و سپس به سراغ حل مشکل میرویم. البته این موضوع نگاهی عمومی به مسئله تصادفات دارد که به آن ایمنی پاسخگو گفته میشود. اما کارگروه ما نگاهی متفاوت در بحث مدلسازی دنبال میکند. به نحوی که وقتی میخواهیم تسهیلات جدیدی را در شبکه راهها ایجاد کنیم، حتما پیشبینی تعداد تصادفات و احتمال وقوع حوادث را در نظر خواهیم گرفت. ما قصد داریم این موضوع را به بحث بگذاریم که پیش از احداث یک معبر احتمال تصادف و حادثه را در نظر بگیریم. بحث عملیاتی ما در این بخش این موضوع است که ما بتوانیم مدلهایی را به وجود بیاوریم که به وسیله آن احتمال تصادفات را کاهش دهیم.
واقعیت عمومی این است که همه چیز به انسانها مربوط است. یعنی اگر مردم به این درک برسند که خودرویشان ایمن نیست باید در رانندگی احتیاط کنند یا اگر احساس کردند جادهای ایمن نیست باید به گونهای رانندگی کنند که احتمال به وجود آمدن تصادفات کاهش یابد. اگر مردم نگاهی جدی به این موضوع داشته باشند و بدانند که تصادف برای همه اتفاق میافتد بدون شک بهتر عمل خواهند کرد. همانطور که از معنی تصادف بر میآید، اتفاقی است که نمیتوان آن را پیشبینی کرد و در صورت بیاحتیاطی هر لحظه ممکن است، رخ بدهد. من به این موضوع اعتقاد ندارم که خودروی ایمن، احتمال تصادفات جادهای و رانندگی را به صفر میرساند. در تمام دنیا چنین اتفاقهایی میافتد حتی در کشورهایی که خودروهای ایمن دارند و جادههای ایمن طراحی کردهاند.
فرهنگسازی در حوزه ترافیک معادل اعمال قانون است. به عقیده من هر فرهنگی را اگر بخواهیم در حوزه ترافیک جا بیندازیم باید از طریق اعمال قانون و سختگیری آن را عملی کنیم. آموزش رانندگی به صورت خوداختیاری و خوداظهاری صورت نمیگیرد. مردم به صورت عمومی بایستی روش صحیح رانندگی را ابتدا در دوره دریافت گواهینامه و سپس در دوره رانندگی به وسیله اعمال قوانین آموزش ببینند. به عقیده من، با اعمال قوانین میتوانفرهنگ صحیح رانندگی را میان مردم جا انداخت. در حال حاضر، بخش کوچکی از جامعه قانونگریز هستند که بدون شک اگر اعمال قانون را مشاهده کنند با دیگر افرادی که به قانون احترام میگذارند، همراه میشوند. |