بر اساس مطالعات اقتصادی صورت گرفته و بر مبنای قیمت‌های سال 1386، میزان هزینه مستقیم و غیرمستقیم ناشی از تصادفات رانندگی، سالانه 180 هزار میلیارد ریال است که این میزان در سال 1386 حدود 23/6 درصد از تولید ناخالص داخلی کشور را شامل می‌شود و با توجه به نرخ رشد 7/6 درصدی تولید ناخالص داخلی (GDP)^[1] کشور در همان سال، نتیجه‌گیری می‌توان کرد هزینه تصادفات رانندگی رشد تولید ناخالص داخلی را از بین می‌برد. از سوی دیگر، در ابعاد بهداشتی و اجتماعی، بر اساس آمار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، حوادث رانندگی دومین عامل فوت و اولین عامل عمر از دست رفته در ایران محسوب می‌شود.

در آمار جهانی رده نهم به این عامل تعلق دارد. حدود 60 درصد از حوادث منجر به جرح و فوت به حوادث رانندگی تعلق دارد. در حالی که در آمار جهانی این رقم 25 درصد است. بررسی آمار متوفیان و مصدومان ناشی از تصادفات رانندگی در کشور (حدود 17 هزار کشته و 280 هزار مجروح در سال)^[2] نشانگر این است که هر سال در حدود 4/0 درصد از جمعیت کشور در تصادفات رانندگی کشته یا مجروح می­شوند.

این تعداد کشته و مجروح بیش از 30 درصد از تخت‌های بیمارستانی را اشغال می‌کنند که هزینه زیادی را به بخش بهداشت و سلامت تحمیل می­کند. مقایسه این تعداد کشته و مجروح با آمار شهدای جنگ تحمیلی(250 هزار نفر) و زلزله‌زدگان بم در سال 1382 (25 هزار کشته و 50 هزار مجروح) قابل تامل است. هم‌چنین بر اساس پیش‌بینی سازمان بهداشت جهانی بیش از 25 درصد بودجه سلامت کشورهای در حال توسعه صرف قربانیان و مجروحان حوادث رانندگی می‌شود.

بنابراین رسالت ما در خصوص این مشکل اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سلامت جامعه بسیار سنگین است و باید با انجام اقدامات فوری و عاجل در جهت کاهش تصادفات و افزایش ایمنی شبکه راه‌ها گام برداریم. خوشبختانه با برنامه­ریزی و همکاری سازمان‌ها و نهادهای ذیربط در این زمینه از جمله وزارت راه و شهرسازی، نیروی انتظامی، وزارت کشور، وزارت بهداشت و درمان و سایر سازمان‌های مربوط، اقدامات مؤثری انجام شده و روند افزایش تعداد تلفات ناشی از تصادفات رانندگی کنترل گردیده و با کاهش نسبی تعداد متوفیان ناشی از تصادفات همراه بوده است.

با یک نگاه به آمار تصادفات طی ده سال اخیر می‌توان گفت تا سال 1384 تعداد متوفیان ناشی از تصادفات رانندگی روند صعودی داشته و از سال 1385 این روند صعودی تا حدی کنترل شده تا اینکه پس از یک دوره کنترل، روند تصادفات، در 4 سال ابتدایی برنامه پنجم توسعه، خوشبختانه کاهشی بوده و تعداد آن در سال 1393 به 16872 نفر رسیده که به طور متوسط بیش از 5/6 درصد در سال، در 4 سال اخیر کاهش داشته است.

دستیابی به این اهداف با مدیریت کلان ایمنی و مداخله بالاترین مقام اجرایی و قانون‌گذاری امکان‌پذیر است. مدیریت ایمنی یک وظیفه بین‌دستگاهی و میان‌بخشی است که 15 وزارتخانه، سازمان و ارگان متولی آن هستند. به عنوان مهم‌ترین گام در هماهنگی و همکاری بین‌بخشی برای پرداختن به موضوع ایمنی جاده‌ای، می‌توان به تشکیل کمیسیون ایمنی راه‌ها(31 اردیبهشت 1382) اشاره کرد. کمیسیون ایمنی راه‌ها یکی از اصلی‌ترین اجزای سیستم مدیریت ایمنی در حمل ‌و نقل جاده­ای است و یکی از اجزای 5E  (Education-Engineering- Enforcement- Emergency- Evaluation) تشکیل‌دهنده ‌ایمنی حمل ‌و نقل جاده‌ای یعنی اعمال حاکمیت را شامل می‌شود.

اصلی‌ترین مسئولیت کمیسیون ایمنی راه‌های کشور، سیاست‌گذاری‌های کلان و ایجاد هماهنگی و همکاری‌های لازم بین نهادها و سازمان‌های درگیر در این زمینه ‌از طریق تدوین و تصویب مقررات، استانداردها و دیگر مسایل است.

اینجانب به‌عنوان رییس کمیسیون ایمنی راه‌ها باید اذعان کنم که  بعد از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید یازدهم حرکت‌های موثری در جهت ارتقای ایمنی راه‌ها در کمیسیون انجام گرفته است که از مهم‌ترین آنها می‌توان به تدوین برنامه عملیاتی ارتقای ایمنی راه‌ها بر مبنای سند راهبرد ملی ایمنی راه‌های کشور و انجام طرح پایلوت اورژانس ملی(SOS) در استان قم اشاره کرد که در این طرح تلاش شده است با شماره­ای واحد، حداکثر هماهنگی در زمان سوانح رانندگی بین دستگاه‌های امدادی ایجاد شود.

در کنار تمامی اقداماتی که در راستای ارتقای ایمنی انجام می‌شود، باید به نقش مهم و موثر مطالعات و پژوهش در این زمینه نیز توجه شود. یکی از عوامل موثر در این زمینه برگزاری همایش‌ها و کنفرانس‌های علمی و تخصصی است. اهمیت برگزاری همایش‌ها در جهت شناسایی معضلات و تنگناها و در نتیجه، ارائه راه‌حل‌هایی به منظور رفع آنها است.
به طور کلی برگزاری همایش و سمینارهای علمی تلاشی در راستای اغنای روحیه جستجوگری و کاوشگری جامعه علمی و اجرایی کشور برای کسب معلومات و اطلاع از یافته‌های جدید در عرصه علم و دانش است. علاوه بر آن، برگزاری همایش‌ها به تجمیع تجربیات، برقراری ارتباط مستقیم و رودرروی پژوهشگران و محققان و علم‌آموزان و ایجاد زمینه‌ای برای فعالیت‌های جمعی کمک شایانی می‌نماید.

یکی از فعالیت‌های مهم انجمن‌ها و دانشگاه‌ها و مراکز تخصصی، برگزاری همایش‌های بین‌المللی و داخلی است که از طریق همکاری مشترک مراکز تحقیقات و سازمان ها اجرا می‌شود. لذا پیشنهاد می‌گردد بازخورد‌های حاصل از این نتایج در قالب طرح‌ها و ایده‌ها، فعالیت‌های مدیریتی- اجرایی موثر در ایمنی و کاهش تصادفات در چارچوب‌های زیر به اعضای موثر در حوزه ایمنی و کمیسیون ایمنی راه‌ها به‌عنوان مدیریت عالی این حوزه ارایه گردد. اینجانب به‌عنوان رییس کمیسیون ایمنی راه‌ها و وزیر راه‌ و شهرسازی آماده همکاری‌های دوجانبه با مراکز علمی- تحقیقاتی در حوزه ایمنی هستم.

-         روش‌های موثر و کم هزینه در ارتقای ایمنی راه‌ها

-         روش‌های آموزش و صدور گواهینامه رانندگی

-         روش‌های آموزش تخصصی رانندگان ناوگان عمومی

-         مدیریت ناوگان عمومی در شبکه حمل‌ و نقل جاده‌ای

-         ارتقای مدیریت صحنه تصادفات رانندگی

-        ارتقای عملیات امداد و نجات تصادفات رانندگی

در پایان امید است نتایج حاصل از برگزاری کنفرانس حوادث جاده‌ای، در راستای ارتقای ایمنی راه‌ها استفاده شود و با همکاری و هماهنگی کلیه سازمان‌ها و ارگان­های مسئول و مرتبط با ایمنی و جلب مشارکت حوزه‌های اجتماعی و تک تک اقشار جامعه، کنترل و کاهش تصادفات و تلفات رانندگی شتاب بیش‌تری به خود بگیرد.